Waarom deze titel? Omdat ik vandaag letterlijk door drie seizoenen wandelde. Ik vertrok in de winter, stapte over in de lente, en eindigde in de volle zomer.

De dag begon koud, heel koud. Na een heerlijke nacht in Hotel Noordzee, met uitzicht op zee en het rustgevende geluid van meeuwen en branding, stond ik vroeg op. De lucht was nog donker toen ik vertrok, gehuld in een korte broek en twee T-shirts,  volgens het weerbericht zou het immers een mooie dag worden.

Maar zodra ik Katwijk verliet en de beschutting van de stad achter me liet, voelde ik de kou intenser worden. Langs weilanden en bossen daalde de temperatuur flink. Mijn handen waren gevoelloos, en na een sanitaire stop kreeg ik zelfs de rits van mijn broek niet meer dicht.

Toch was het onderweg ook prachtig: in de vroege schemering spotte ik twee eekhoorns tussen de bomen. De geur van dennennaalden en het bos versterkte het gevoel van lente, zeker toen de zon langzaam opkwam. Via Duinrell en Huis ten Bosch liep ik richting Den Haag, waar ik gezelschap kreeg van drie wandelaars, waaronder iemand die via NPO Radio 1 van mijn tocht had gehoord. Ton sloot zich ook weer even aan.

Bij de Surinaamse ambassade in Den Haag werd ik warm onthaald. Zo’n vijftien mensen wachtten me op, onder luid applaus. Ik werd verwelkomd door Ini Bronwater, die iedereen een flesje gesponsord bronwater aanreikte. Helaas was de ambassadeur zelf afwezig, maar ik kreeg een prachtige oorkonde overhandigd en liet enkele filmpjes zien over het belang van de actie. De reacties waren indrukwekkend.

De dag begon vroeg. Om 06:00 uur bracht Ton me terug naar het Surinameplein in Amsterdam, het startpunt van de dag. Vanuit daar liep ik richting Osdorp, waar ik kort gezelschap kreeg van een man uit Oekraïne. Niet veel woorden werden er gewisseld, hij moest al snel weer de metro in.

Onderweg liet mijn navigatie me weer in de steek. Een snelle reset bracht uitkomst, al had ik toen al een kleine omweg van 400 meter gemaakt. Gelukkig stond er in Halfweg iemand op me te wachten: Frank Cornet, een bekende van een eerdere reis naar Suriname in 2016 of 2017. We kletsten bij over Suriname, het doel van de Loop, en het leven. Frank bleek inmiddels politiek actief voor de ChristenUnie.

Toen ik vertelde dat Haarlem als enige provinciehoofdstad geen vertegenwoordiging had om mijn wandelpaspoort te tekenen, vond Frank dat onacceptabel. Na wat telefoontjes regelde hij dat Jos Wienen, de burgemeester van Haarlem, me alsnog zou ontvangen. Sterker nog, Jos bleek later op de dag ook naar Katwijk af te reizen, en dat is toevallig ook mijn eindbestemming van vandaag!

Na een koninklijke overnachting in Hotel Van der Valk, gesponsord door Torarica, begon ik de dag uitgerust. De kamer was prachtig, het bed fantastisch. Ton bracht me naar het startpunt van de route, maar mijn hoofd zat nog vol. Ik liep verkeerd. Irritant, maar zodra ik me herpakt had, vond ik de juiste weg richting Amsterdam.

De dag begon met regen, dus de regenjas ging aan. Daarna: gas erop. De route zelf was niet bijzonder, veel langs de spoorlijn,  maar het lopen ging goed. Zoals elke dag voel je op het eind wel dat je benen zwaar worden, en dan verlang je vooral naar je bed.

Onderweg sloot Ton nog even aan voor een paar kilometer. Daarna liep ik alleen verder en kwam in Diemen. Plots viel mijn telefoon uit, x geen navigatie meer. Bleek dat het oplaadsnoertje kapot was en mijn telefoon leeg. Gelukkig kon ik terecht bij een lokaal bedrijfje. Daar kreeg ik niet alleen een nieuw snoer, maar mocht ik ook hun computer gebruiken om mijn route én Ton’s nummer op te zoeken. Bleek dat we slechts 250 meter uit elkaar waren!

De dag begon vroeg, na een prima overnachting in een trekkershut op camping ’t Wisentbos in Dronten. Geen stromend water of eigen sanitair, maar het toiletgebouw voldeed prima. Gisteravond at ik een frikandel speciaal – simpel, maar precies waar ik trek in had. Er lag nog ander eten in mijn tas, maar dit voelde als een kleine beloning.

Om 05:30 uur stond ik alweer buiten, onderweg naar Lelystad. De route liep langs een N-weg, niet de meest inspirerende, maar goed te doen. Het weer wisselde: zon, regen, zon; dus het was continu jas aan, jas uit. In Lelystad wachtte me een bijzondere ontmoeting met de burgemeester. Ze bleek zelf oncologisch patiënt, na een behandeling tegen darmkanker. We praatten openhartig en ik liet haar beelden zien van de situatie in Suriname, waar zulke zorg nog lang niet vanzelfsprekend is.

Na het tekenen van mijn wandelpaspoort liep ze zelfs 300 meter met me mee; de eerste burgemeester die dat deed! Een klein gebaar, maar het raakte me. Daarna ging ik verder richting Almere, een route met veel lange, rechte stukken, maar met bomen links en rechts die wat beschutting gaven. Ton liep ook vandaag weer een stukje mee, zo’n vier kilometer, waarna ik weer alleen verderging.

Vandaag is het zondag 6 juli, dag 6 van Ik Loop Voor Hoop. De route bracht me van Hasselt naar Dronten, dwars door Overijssel naar Flevoland. Een etappe vol regen, ontmoetingen en betekenisvolle stappen richting een kankervrij Suriname.

Halverwege de dag liep ik Zwolle binnen, de bruisende hoofdstad van Overijssel. En daar stond hij ineens: Typhoon. Wat een verrassing! Hij liep een stukje met me mee en het was ontzettend fijn om bij te praten. Typhoon is niet alleen een muzikale kracht, maar ook een warm mens met een groot hart voor sociale doelen. Tijdens onze wandeling deed hij een mooie oproep op zijn socials om donaties te werven, zijn steun betekent veel.

Samen bezochten we wethouder “Michiel van Willigen”, die namens de gemeente Zwolle mijn wandelpaspoort tekende. Een officieel en hartelijk moment, versterkt door het enthousiasme van Typhoon. Zulke ontmoetingen geven deze tocht extra betekenis.

Na een nacht met amper 3 uur slaap begon de dag vroeg. Om 04:15 uur zette ik mijn eerste stappen voor de tocht van Hijken naar Hasselt, een etappe van maar liefst 52 kilometer. Ondanks de geweldige behandeling bij de fysio gisteren voelden mijn benen loodzwaar aan. Maar opgeven is geen optie.

Ton, mijn trouwe begeleider, had even de tijd om rustig te ontbijten en alle spullen in de volgauto te laden. Goed nieuws: de speciale Loop voor Hoop T-shirts zijn gearriveerd en zijn nu verkrijgbaar voor iedereen die onze missie zichtbaar wil steunen!

Vanaf het eerste checkpoint in Wittelte liep Ton een stukje met me mee, langs een drukke weg naast de Drentsche Hoofdvaart. Zijn aanwezigheid gaf me net dat beetje extra moed. Bij aankomst in Havelte, halverwege de etappe, merkte ik dat mijn lichaam begon te protesteren. Twee slopende wandeldagen, korte nachten en vermoeidheid begonnen hun tol te eisen. Op de parkeerplaats van de lokale Albert Heijn moest ik letterlijk even gaan liggen om op adem te komen; tot grote verbazing van het winkelend publiek.

Na die korte pauze kon ik gelukkig weer verder. Totdat in Uffelte een ander soort nood zich aandiende… Gelukkig bood meneer Jan Liezen spontaan zijn toilet aan. Als dank gingen we samen op de foto, een hartverwarmend moment dat perfect laat zien hoe mensen onderweg ons project omarmen.

Het was een zware dag. Gelukkig mocht ik rekenen op een tweede massage, dit keer bij Henk Smalbrugge. Pure verlichting. Alleen was mijn etappe nog niet klaar. Dus: na de behandeling terug naar Rouveen om de laatste 6,5 kilometer af te maken. Een lange dag, met een finish pas rond 21:00 uur.

Bij aankomst op mijn overnachtingsplek stond alles al klaar. Annie, de hartelijke eigenaresse van Camping De Stadsgaten, verwelkomde me met een knusse pipowagen en een heerlijke pizza met sambal. Een warme afsluiting van een uitputtende, maar betekenisvolle dag.

Dag 5: slapeloze benen, steunende schouders, en kleine daden die groots voelen. Morgen weer verder.