De derde dag van de 4Daagse begon met een korte nacht, maar vol frisse moed. Overal klonk muziek: Nijmegen is werkelijk één groot feest. Langs de route vieren mensen hun eigen feestje, en overal werd ik gastvrij onthaald met eten en drinken. Wat een warmte en verbondenheid!

Het weer werkte vandaag perfect mee: een stralende zon begeleidde ons tijdens de beroemde Zevenheuvelloop. Ondanks de pittige klimmetjes heb ik ook deze dag goed doorstaan.

Onderweg voerde ik weer bijzondere gesprekken. Eén deelnemer deelde dat hij was begonnen met wandelen na zijn herstel van darmkanker – zulke verhalen raken me diep.

De tweede dag van de 4Daagse stond volledig in het teken van regen. Zware buien teisterden de route, wat resulteerde in een zee van poncho’s en capuchons – paraplu’s zijn tenslotte verboden. Ondanks het natte weer bleef de sfeer positief.

Een bijzonder moment was toen iemand mij spontaan €50 wilde geven voor het goede doel. Heel lief, maar ik accepteer geen contant geld. Ik heb hem naar de website verwezen, hopelijk heeft hij daar alsnog een donatie gedaan.

Helaas hebben best veel deelnemers vandaag de tijdslimiet niet gehaald. Door te schuilen voor de regen verloren ze kostbare tijd, en de organisatie besloot de eindtijd niet aan te passen. Dat hoort bij het risico.

Vandaag begon het dan eindelijk: de eerste officiële dag van de Nijmeegse 4Daagse! Wat een feest om hier weer te zijn. De laatste keer dat ik dit heb meegemaakt was in 2017, dus het voelde echt als thuiskomen. Overal om me heen blije gezichten, enthousiaste mensen, muziek en positiviteit. Een groot volksfeest waarin iedereen zin heeft om te lopen, te verbinden en te genieten – en ik natuurlijk ook.

Het weer zat mee, het startschot klonk vroeg in de ochtend, en de sfeer zat er meteen goed in. Wel was het behoorlijk druk met andere wandelaars, waardoor ik in het begin niet echt mijn eigen tempo kon vinden. Dat zorgde er helaas voor dat een gepland interview met Omroep Gelderland om 6.00 uur niet door kon gaan, omdat ik er simpelweg nog niet was. Gelukkig lukte het later op de dag alsnog, dus dat kwam toch nog goed.

Vanmorgen ben ik om 5.30 uur vertrokken. Ik liep in alle vroegte door een prachtig bosgebied, parallel aan het spoor. Het was echt genieten: de geur van dennen hing sterk in de lucht, en op het pad lagen honderden dennenappels. Ondanks de lengte van het pad bleef het verrassend prettig en nooit saai.

Bij de rand van Arnhem had ik afgesproken met Stefan, die mij daar op zou wachten. Omdat we de grote drukte in Nijmegen wilden vermijden, zijn we eerder op de ochtend al even daarheen gereden om mijn startbewijs voor de Vierdaagse op te halen. Daarna bracht hij me terug naar mijn route zodat ik mijn tocht richting het centrum van Arnhem kon vervolgen.

Vandaag begon de dag al om 5.00 uur. Helaas zonder ontbijt, want bij Stayokay Utrecht was dat op dit vroege tijdstip nog niet mogelijk. Eenmaal buiten werd ik eraan herinnerd dat Utrecht echt een studentenstad is, ondanks het vroege uur was het nog behoorlijk druk. Zigzaggend door de feestende menigte begon ik mijn tocht richting Ede.

De eerste stop was Zeist, een plek met persoonlijke betekenis. Hier staat het hoofdkantoor van de Evangelische Broedergemeente in Nederland, de kerk waarbij ik ben aangesloten. Een indrukwekkende locatie, met het Zusterpleinen Broederplein die rust en historie uitstralen. Stefan, mijn begeleider, stond hier al op mij te wachten met iets te eten en drinken,  welkom en nodig. Daarna liep ik nog even langs het prachtige Slot Zeist, een plek vol charme.

Na Zeist begon het landschap te veranderen. De omgeving werd steeds groener en bosrijker, maar ook heuvelachtiger. De klimmetjes vroegen wat extra energie, maar gelukkig volgde op elke helling ook weer een afdaling. In Woudenbergsloot zich een nieuw duo aan: een echtpaar van elite-lopers. Omdat de vrouw eerder van haar fiets was gevallen en het tempo niet goed kon bijhouden, besloten ze alvast vooruit te lopen,  slim bedacht. Later zouden we elkaar weer kruisen.

Na een welverdiende rustdag gisteren begon vandaag de negende etappe van de Loop voor Hoop. Hoewel ik gisteren officieel vrij had, was het toch een drukke dag vol kleine klusjes. Vandaag stapte ik weer op pad,  dit keer met een nieuwe begeleider: Stefan Richter, die mij tot 24 juli zal ondersteunen.

We begonnen om 5:05 uur bij de Witte Molen in Benthuizen, en daar stonden al drie enthousiaste dames op me te wachten: Hanneke, Helma en Wilma, oftewel het Yellow Team. De bijnaam hebben ze te danken aan hun gele jacks van vroeger, en vandaag droegen ze natuurlijk ook alle drie een geel Loop voor Hoop-shirt. Trouw aan hun zaterdagse wandeltraditie trotseren zij weer of geen weer, en hun liefde voor de natuur zorgde voor mooie gesprekken onderweg.

We liepen langs de Oude Rijn, een schilderachtige route met prachtige huizen en uitnodigende bankjes,  die we toch maar oversloegen om op tijd te blijven. Bij een brug die open stond namen we een spontane pauze bij Hans, een monteur van Triumph-auto’s, die zijn plek openstelde voor een sanitaire stop. Toen de brug eindelijk weer dicht was, liepen we verder, goed verzorgd door Stefan die ons onderweg voorzag van drankjes en snacks.

In de buurt van een garage werden we verrast door de geur van verse koffie, en niet zonder reden: ze hadden speciaal voor ons koffie gezet. Een kleine, warme ontmoeting met onbekenden die de dag net iets bijzonderder maakte.