Surprise, Surprise
Een Dag Vol Ontmoetingen.
Na een heerlijke nacht slaap begon deze wandeldag rustig en ontspannen. Geen vroege start vandaag, maar pas om 7.30 uur vertrok ik richting Geleen. En ik hoefde het eerste stuk niet alleen te lopen; Jacquelien en Paul sloten aan tot Susteren. Zij stelden een mooie alternatieve route voor, maar bij deze tocht hou ik het liever simpel: recht toe, recht aan.
Een onverwachte reünie in Echt
In Echt wachtte de eerste verrassing. Op een bankje zwaaiden twee mensen enthousiast naar ons. In eerste instantie herkende ik ze niet, maar het bleken Wil en José te zijn, oud-klasgenoten van het CIOS! We hebben samen een kop koffie gedronken en bijgepraat, en alsof dat nog niet leuk genoeg was, besloten ze spontaan met ons mee te lopen. Zo groeide ons groepje naar vijf personen!
Warm afscheid in Susteren
Bij aankomst in Susteren werd Jacquelien opgehaald, maar Paul liep toch nog mee tot Sittard. Voordat we verder gingen, genoten we van een heerlijke lunch. Gezelligheid alom, en er stond ons nog meer te wachten.
Een familieverrassing en hotelontmoeting
Mijn nicht Diane had geappt dat ze gezien had dat we langs hun hotel in Sittard zouden komen. Zij en haar man Dave kwamen inderdaad even later aanlopen en sloten zich ook aan voor een stuk. We dronken samen iets bij het Fletcher hotel, het afscheid nemen viel niet mee na zo’n mooie ontmoeting.
Toen ik net dacht alleen verder te gaan, liepen Erna en Ron me tegemoet, nóg een verrassing! Zij wandelden het laatste stuk met me mee tot aan het hotel. Uiteindelijk heb ik vandaag precies 100 meter alleen gelopen. Wat een dag vol warme gezichten en onverwachte verbondenheid.
Een verdiend einde van de dag
In het hotel heb ik me opgefrist en daarna heerlijk gegeten; aangeboden door Ron en Erna. Na het eten zei ik met een glimlach:
“Ik ga jullie een geheimpje vertellen.”
Ze keken nieuwsgierig en hingen aan m’n lippen.
“Ik ga slapen.”
