Utrecht naar Ede:
Een etappe vol betekenis,
heuvels en verrassingen.
Vandaag begon de dag al om 5.00 uur. Helaas zonder ontbijt, want bij Stayokay Utrecht was dat op dit vroege tijdstip nog niet mogelijk. Eenmaal buiten werd ik eraan herinnerd dat Utrecht echt een studentenstad is, ondanks het vroege uur was het nog behoorlijk druk. Zigzaggend door de feestende menigte begon ik mijn tocht richting Ede.
De eerste stop was Zeist, een plek met persoonlijke betekenis. Hier staat het hoofdkantoor van de Evangelische Broedergemeente in Nederland, de kerk waarbij ik ben aangesloten. Een indrukwekkende locatie, met het Zusterpleinen Broederplein die rust en historie uitstralen. Stefan, mijn begeleider, stond hier al op mij te wachten met iets te eten en drinken, welkom en nodig. Daarna liep ik nog even langs het prachtige Slot Zeist, een plek vol charme.
Na Zeist begon het landschap te veranderen. De omgeving werd steeds groener en bosrijker, maar ook heuvelachtiger. De klimmetjes vroegen wat extra energie, maar gelukkig volgde op elke helling ook weer een afdaling. In Woudenbergsloot zich een nieuw duo aan: een echtpaar van elite-lopers. Omdat de vrouw eerder van haar fiets was gevallen en het tempo niet goed kon bijhouden, besloten ze alvast vooruit te lopen, slim bedacht. Later zouden we elkaar weer kruisen.
In Scherpenzeel ontmoette ik André, een doorgewinterde loper met een indrukwekkend CV. Zo liep hij ooit van Oostenrijk naar Nederland in 80 dagen; dagelijks gemiddeld 30 kilometer. Ook in eigen land heeft hij veel gelopen. Tijdens onze gezamenlijke kilometers nam hij een promofilmpje op voor zijn socials. Wie weet zie ik hem terug, want hij gaat ook de Nijmeegse Vierdaagse lopen. Bij het afscheid kreeg ik nog een klein maar bijzonder geschenk van hem: een vlag op A4-formaat met alle Nederlandse provincievlaggen erop.
Ondertussen was het echtpaar; ondanks een kleine omweg; weer op mijn route terechtgekomen. Samen liepen we de laatste kilometers richting Ede, en namen we nog even plaats op een terras voor een welverdiend drankje. Een leuk detail: de heer Schonewille, lid van de Lions Club, kreeg voor elke gelopen kilometer een sponsoring van €2,50. Zo werd elke stap nóg waardevoller.
Mijn overnachtingsplek vandaag was het bijzondere 50|50 Belmonte hotel, onderdeel van het Leger des Heils. Ik wil hier écht even stil bij staan: wat een hartverwarmende ontvangst. De kamer was top en het diner; dat we cadeau kregen van het hotel; was overheerlijk. De gastvrijheid van de medewerkers was hartverwarmend en paste perfect bij de missie van deze loop.
Een dag vol ontmoetingen, betekenisvolle plekken en mooie gesprekken. Moe maar voldaan sloten we deze etappe af, weer een stap dichter bij een kankervrij Suriname.